"A illa de Helios"

Santa Mariña do Monte, 2024

8ª Chanfaina Lab (8). Estrea: venres, 22 de marzo do 2024
Guión e dirección: Tono Mejuto
Sinopse: “Un campo de vacas pintas semellan a mítica Illa de Helios do canto XII da Odisea. A Illa de Helios é un breve ensaio acerca do proceso fílmico nos campos de San Sadurniño”
Duración: 3' 21"
Gravado na parroquias de Monte e Ferreira dentro do programa da 8ª Chanfainalab



Tono Mejuto (A Coruña, 1983) é arquitecto, fotógrafo e cineasta, formado como arquitecto nas escolas da Coruña, Graz e Santiago de Chile. Posteriormente realizou o Máster en fotografía documental e de autor na escola Blank Paper de Madrid, e asiste a diversos cursos e obradoiros impartidos por recoñecidos cineastas e fotógrafos como Paulino Viota, Isaki Lacuesta, Xavier Ribas ou Jorge Ribalta, entre outros. No 2015, publicou o seu primeiro fotolibro “Unidade Veciñal” coa editorial galega Fabulatorio, exposto dentro da exposición colectiva edita/secuencia no CGAC. É premiado no festival de fotografía de Deauville, Planche(s) Contacts, e recibe diversas bolsas e residencias no ámbito das artes visuais, como a residencia Baicc no Lift de Toronto en 2018. É membro fundador de FFoco, Festival de Fotografía Coruña, creador da editorial de arte Estraperlo e colabora habitualmente con outros festivais de cinema como o (S8) Mostra de cinema periférico da Coruña. Unha das súas pezas de referencia máis sobranceiras é Quiasma.

Iconauta e militante do cinema experimental, Tono achegouse á Chanfainalab coa cámara de cine en 16 mm coa intención de procurar imaxes fílmicas de animais de todo tipo, alí por onde caeran: "Comezou como unha pequena fábula con animais, e adiquei o tempo en San Sadurniño a filmar vacas, porcos, cabalos, galiñas… Empreguei unha cámara Bolex de 16mm e metraxe para copia en branco e negro de alto contraste. Xa na casa revelei e puiden ver todo o filmado na fin de semana. O propio revelado foi nunha cuba e cunha mestura de reveladores caducados que xa tiña. O resultado non foi sempre o esperado pero tamén sorprendente en canto a textura e residuo xerado no proceso. De aí, a rumiación, para atoparlle a forma a aquel conxunto de vacas filmadas. Apoiándome nos textos da Odisea e unha conferencia de José Luís Sampedro onde comparaba ao escritor cunha vaca, foron as claves para pechar a peza final".

"A illa de Helios" é unha peza retranqueira que utiliza un texto clásico da Odisea de Homero para cementar e darlle sentido ás imaxes pantasmagóricas do mítico gando de San Sadurniño, pero que tamén ilumina os procesos implicados en calquera creación audiovisual: "A peza resultou nun moi breve ensaio acerca do proceso de filmar e revelar, e como isto tiña que ver tamén coa rumiación, e a vaca. Os textos da Odisea, o son do vento daquel día e uns fragmentos dos nocturnos de Debussy armaron o conto final. De factura sinxela e primitiva, a peza xoga coa idea de ver/filmar, rumiar e transformar". En definitiva, unha suxerente e divertida oda de amor ao cinema, -e tamén ás vacas de Sansa- que acredita o inmenso talento de Tono Mejuto.
Fotografías de César Galdo